Lieve lezer,

Na alweer een hele tijd niets gedeeld te hebben vond ik het weer eens tijd! Vroeger was ik nooit zo heel erg gesteld op de herfst en nu kan ik er ontzettend van genieten. Naar binnen keren, minder mensen zien en gewoon lekker in mijn caravannetje. Naast veel tijd door te brengen onder dekentjes en met de kaarsjes aan, ben ik ook druk met het verwerken van de scheiding. Zojuist las ik het boek: Aan alle gescheiden ouders van Marscha Pinedo en Petra Vollinga in één ruk uit. Fynn heeft intussen al vier bijeenkomsten van de Dappere Dino's gevolgd en op 27 november en 18 december ga ik een training volgen van de Scheidingsatlas. Beide keren drie uurtjes praten met andere ouders over gescheiden zijn en alles wat daarbij komt kijken. Het voelt heel goed om hier zo actief mee bezig te zijn en ook het boek dat ik zojuist heb gelezen heeft me weer nieuwe inzichten gegeven. In het boek staan vooral ook heel veel ervaringen van de kinderen over het gescheiden zijn van hun ouders en hoe zij zich daarbij voelen en hoe ze met de hele situatie omgaan. Verder staan er tips in van systeemtherapeuten en andere deskundigen. Marsha Pinedo heeft ook een stichting opgericht, Villa Pinedo. Villa Pinedo is een stichting die er is voor alle kinderen en jongeren van wie de ouders uit elkaar gaan of zijn. Ze hebben een vragenspel ontwikkeld (voor jongere kinderen) om met je kind te doen waarin 100 kaartjes zitten met allerlei vragen daarop. En voor oudere kinderen is er een boek: Je hoeft het niet alleen te doen. Er is ook een website met een platform waar jongeren hun ervaringen kunnen delen en hun hart kunnen luchten. Ik vind het echt fantastisch dat dit bestaat en dat jongeren hier zoveel steun aan hebben. Een scheiding heeft enorm veel impact op kinderen en jongeren en mag zeker niet worden onderschat. 

Verder heb ik ook het boek van Tamar Valkenier gelezen, Fulltime Avonturier. Wat een prachtig boek en wat een dappere vrouw dat ze op haar 28ste al alles heeft opgegeven om haar droom achterna te gaan. Naast dat ik zelf vooral geniet van een rustig en simpel leven spreekt dit me toch ook heel erg aan. Misschien vooral om te lezen dat het een ander het doet en misschien toch ook om zelf ooit zoiets te ervaren, als Fynn groot genoeg is en ik kan gaan en staan waar ik wil. Wie weet ga ik dan ook eens zo'n avontuur aan. Op mijn verlanglijstje staan nog twee boeken van Miriam Lancewood Leven in de Wildernis en Liefde in de Wildernis en hier ben ik ook zo benieuwd naar! Deze vrouw heeft met haar man zes jaar in de wildernis geleefd. Uiteindelijk was het leven zo bedoeld, zoals mensen ooit leefden voordat alle moderne zaken kwamen. Puur en volledig in contact met de natuur. Als mensen dit nu doen vinden anderen het super avontuurlijk, terwijl het eigenlijk niet meer dan normaal is voor een mens om zo te leven. 

Afgelopen woensdag ben ik met Fynn en een vriendje uit zijn klas naar het pretpark Plaswijckpark in Rotterdam geweest waar we sinds een tijdje een abonnement hebben. Ook hebben we een abonnement op een ballenbak in de buurt waar we wonen en zo houden we ons zelf dus lekker bezig! Mijn voortent (die er sinds afgelopen weekend weer op zat) is zojuist weer van de caravan gewaaid maar dat mag de pret niet drukken. Misschien gaat de tent er binnenkort weer op en anders hebben we wat minder ruimte, het maakt allemaal niet zo heel veel uit. We zijn op een hele fijne plek waar we ons beiden thuis voelen en een goede band hebben met de eigenaren. Behulpzame en fijne mensen. Fynn mist zijn maatje van de vorige camping af en toe nog maar gelukkig spreken we daar regelmatig mee af waardoor het gemis wat minder is! Daarnaast zijn we veel te vinden bij mijn ouders. De dynamieken zijn niet altijd makkelijk aangezien mijn vader flink achteruit gaat en daardoor Fynn en mij soms niet zo goed uit kan staan. Niet omdat hij iets tegen ons persoonlijk heeft, maar omdat het veel triggert en hij toe is aan rust. Lastig maar we dealen ermee! Zo is er overal wel wat en het leeftijdsverschil is gewoon zo groot. Nooit heb ik veel 'last' gehad van het grote leeftijdsverschil tussen mijn vader en mij maar nu is die tijd wel een beetje aangebroken.

Des te meer ik nu van de herfst/de seizoenen geniet, merk ik dat ik aan de drukte van de feestdagen en het commerciële rondom Sinterklaas en kerst steeds minder behoefte heb. Ik krijg steeds minder behoefte aan die hele aardse zaken. Ik geniet er nog wel van maar op zo'n andere manier dan vroeger. Vorig jaar was ik nog dolblij als ik kerstliedjes op de radio hoorde, nu luister ik veel liever naar spirituele muziek. Wat een transformatie iemand in een jaar tijd door kan maken is ongelooflijk. Ik ben nog steeds de persoon die ik altijd was alleen dan de ontwikkelde versie daarvan haha! Waarmee ik niet wil zeggen dat het niet oké is om te genieten van aardse zaken maar naarmate je verder ontwikkeld heb je gewoon iets minder behoefte aan alle enorme toeters en bellen die het aardse leven met zich meebrengt. In mijn geval doe ik dingen dan vooral voor Fynn en natuurlijk geniet ik ook als ik merk hoe zeer hij van dingen geniet. Bij Plaswijckpark hebben ze een schaatsbaan en daar geniet ik dan wel weer ontzettend van, lekker schaatsen! Maar ook van voetballen met hem bijvoorbeeld. Dat voelt zo puur en echt, niet commercieel maar gewoon oprecht. En het is natuurlijk ook maar net hoe je ernaar kijkt, Kerst kan vooral ook prachtig zijn om samen te komen met geliefden. Maar wat mij betreft dan het liefst zonder al die cadeautjes en enorme poespas eromheen. Het is mooi hoe simpel het leven wordt als je goed in contact komt met jezelf en je eigen hart. Er zijn niet zoveel verwachtingen meer en het leven mag gewoon lekker eenvoudig zijn. Het leven hoeft niet groots en meeslepend te zijn om gewoon heel mooi te zijn. Puur en simpel! 

Ondertussen heb ik al vier inwijdingen van de Nusta Karpay mogen ontvangen waarvan afgelopen dinsdag de inwijding van het hart. Deze inwijding gaat over het openen van je hart, zodat je weer vanuit je hart kunt leven zonder je af te vragen waarom je iets doet en hoe je iets doet. De manier waarop we deze rite ontvangen hebben was door het gezamenlijk maken van een kleine hartvormige Despacho, als offer aan Pachamama. Deze inwijding leert je om jezelf te waarderen om wie je bent. De oefening daarbij is om je hart voor anderen te openen, proberen niet te oordelen, te leven zonder verwachtingen en daarmee de vrijheid, liefde en compassie in je hart te voelen voor jezelf en anderen. Het was een hele bijzondere avond. We hebben gezongen en gedrumd bij het vuur en uiteraard de Despacho gedaan. Ik had erg slecht geslapen de nacht van tevoren, maar door deze inwijding was ik weer helemaal opgeladen! Alle inwijdingen waren tot nu toe heel mooi maar die in oktober heb ik ook als heel bijzonder ervaren. Bij deze inwijding ging het om werken met de voorouders en het vinden van jezelf. De Godin die verbonden is met deze Nusta is Mama Simona. Zij helpt je om met je wortels te verbinden, verbinding te maken met je helende afkomst en uit te zoeken waar je echt blij van wordt. Nu was ik daar al een tijdje achter, en ook achter mijn zielsmissie (sound healing d.m.v. mijn stem) maar natuurlijk heeft deze rite nog meer in mij losgemaakt. Namelijk ook om echt in mijn eigen energie te leren blijven, iets wat voor mij een uitdaging is omdat ik anderen zo goed aan kan voelen. Het lukt me echter steeds beter, ook door regelmatig een pauze van alles en iedereen te nemen en lekker veel tijd alleen door te brengen. Ik ben en blijf een echte empaat die zo goed kan afstemmen op anderen en regelmatig daarvan loskoppelen is heel erg belangrijk. 

Ik hoop dat jij net als ik ontzettend geniet van de herfst en de gezelligheid binnen en dat je deze blog leuk vond om te lezen.

Veel liefs Selma